Les Argonautes werden geboren op [de juiste dag is al héél lang vergeten] in de maand [het was alleszins herfst want het regende oude wijven, dat weten we nog wel] in 1993, rond vier witte plastieken bekertjes vol zwarte koffie en vergeet-me-nietjes.
Dat was in Brussel. Daarvoor zaten ze zo’n beetje overal. Nu ook wel, maar nu zijn ze tenminste met vier. Allez, met vijf, zoals de drie musketiers. [Wat geen enkele afbreuk doet aan wat we hiervoor gezegd hebben].
Op zoek naar de meest kromme lijn tussen twee punten, hebben ze tot nu toe – samen, ja altijd samen – in de voorbije twintig jaar vijf, nee zes [binnenkort zeven] voorstellingen gemaakt.
Hun creatieproces is collectief, conclusief, creatief, comisch, soms coleriek, altijd complex. De voorstellingen onstaan eerder als bijzaak.